míder A: 1779 u. mieder (NSz.); 1865 midert (NSz.); 1872 Míder (NépkGy. 2: 229); 1882 mídėr (NSz.); nyj. médër (Nyr. 30: 397) J: ’fűző | Mieder’

Német jövevényszó. |  ≡  Ném. Mieder ’fűző’ [< ném.  (kfn.) muoder ’has, törzs, bőr’].  ≋  Megfelelői: szbhv. mider; szln. modrec: ’fűző’.

TESz.; EWUng. muter