virtus ∆ A: 1584 virtuſerth (MHH. 42: 176); 1822 Vírtus (NSz.); 1890 vértussa (NSz.) J: 1 1584 ’erény; érdem | Tugend; Verdienst’ (↑); 2 1590 ’tehetség, rátermettség | Fähigkeit, Tüchtigkeit’ (Balassi: ÖM. 1: 379); 3 1692 ’bátorság, vitézség; merészség, vakmerőség | Tapferkeit; (Wage)mut, Schneid’ (NySz.) Sz: virtuskodik 1875 virtuskodás [sz.] (FővL. 1875. júl. 10.: 699)
Latin jövevényszó. | ≡ Lat. virtus ’bátorság, vitézség, hősiesség; erény, érdem, vagyon, képesség’, tkp. ’férfiúi bátorság’, (k.) ’erő; féktelenség, pajkosság’ [< lat. vir ’férfi’]. ≋ Megfelelői: ang. virtue ’erő, képesség; erény, érdem’; ol. virtu ’erő; erény, érdem’; stb. ⌂ A szóvégi s-hez vö. →ámbitus stb.
☞ TESz.; EWUng.→ kúria